این آیات، ادامه داستان حضرت عیسی (ع) در سوره آل عمران است که به تولد معجزه‌آسای او، معجزات خارق‌العاده‌اش در دوران پیامبری، و یاری یارانش می‌پردازد.

این آیات را با ترجمه‌ای روان و زیبا و توضیحات کوتاه تقدیم می‌کنم:

✨ معجزات عیسی (ع)، قدرت “کُنْ فَیَکُون” و پیمان حواریون (آل عمران، آیات ۴۶ تا ۵۲)

﴿۴۶﴾ وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِینَ

ترجمه: و او [عیسی] با مردم در گهواره و در بزرگسالی (کَهْلًا) سخن خواهد گفت و از شایستگان است.

توضیح کوتاه: این آیه، ادامه بشارت فرشتگان به مریم است و دو ویژگی معجزه‌آسا برای عیسی برمی‌شمرد:

۱. سخن گفتن در گهواره: این بزرگترین معجزه در بدو تولد بود که مریم را از تهمت‌ها مبرا کرد.

۲. سخن گفتن در کهولت: یعنی او تا زمان پیری و بزرگسالی (و نه فقط در کودکی) پیامبر خواهد بود.

﴿۴۷﴾ قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ ۖ قَالَ کَذَٰلِکِ اللَّهُ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ

ترجمه: [مریم با تعجب] گفت: «پروردگارا! چگونه برای من فرزندی خواهد بود، در حالی که هیچ بشری مرا لمس نکرده است؟» [خداوند] فرمود: «این‌گونه است! خداوند هر چه بخواهد می‌آفریند. هرگاه فرمان چیزی را صادر کند، فقط به آن می‌گوید: باش! پس بی‌درنگ موجود می‌شود.»

توضیح کوتاه: این آیه، سؤال مریم (که شبیه سؤال زکریا در آیه ۴۰ است) را پاسخ می‌دهد و بر اصل تکوین الهی تأکید می‌کند.

۱. سؤال از چگونگی: مریم، مانند زکریا، از چگونگی خلقت (بدون پدر) می‌پرسد.

۲. قدرت الهی (کُنْ فَیَکُون): پاسخ خدا این است که اراده‌ی مطلق او نیازی به اسباب عادی ندارد. صرف فرمان “باش” (کُنْ) برای خلق هر چیزی کافی است.

﴿۴۸﴾ وَیُعَلِّمُهُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَالتَّوْرَاهَ وَالْإِنجِیلَ

ترجمه: و خداوند به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل را خواهد آموخت.

توضیح کوتاه: این آیه، از آموزش‌های جامع الهی به عیسی (ع) خبر می‌دهد. او نه تنها از علوم الهی (حکمت) بهره‌مند می‌شود، بلکه شریعت قبلی (تورات) و کتاب جدید (انجیل) را نیز می‌آموزد.

﴿۴۹﴾ وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُم بِآیَهٍ مِّن رَّبِّکُمْ ۖ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُم مِّنَ الطِّینِ کَهَیْئَهِ الطَّیْرِ فَأَنفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ ۖ وَأُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّهِ ۖ وَأُنَبِّئُکُم بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَهً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ

ترجمه: و [او را به عنوان] رسول به سوی بنی اسرائیل [می‌فرستد. عیسی به آن‌ها می‌گوید:] «من از طرف پروردگارتان نشانه‌ای برای شما آورده‌ام: [و آن اینکه] من از گِل، چیزی شبیه پرنده می‌سازم، سپس در آن می‌دمم و به فرمان خدا، پرنده‌ای [واقعی] می‌شود؛ و نابینای مادر زاد (أَکْمَهَ) و پیسی (أَبْرَصَ) را شفا می‌دهم، و مردگان را به فرمان خدا زنده می‌کنم؛ و شما را از آنچه می‌خورید و آنچه در خانه‌هایتان ذخیره می‌کنید، خبر می‌دهم. به یقین، در اینها نشانه‌ای [روشن] برای شماست، اگر مؤمن باشید.»

توضیح کوتاه: این آیه، رسالت عیسی و پنج معجزه‌ی مهم او را بیان می‌کند.

۱. معجزات خلقت‌گونه: او با ساختن پرنده از گِل و دَمیدن در آن (به اذن الله)، قدرت آفرینش خدا را به نمایش می‌گذارد.

۲. معجزات درمانی: شفا دادن اکمه (نابینای مادرزاد) و ابرص (پیسی) که درمان آن‌ها سخت یا ناممکن بود.

۳. معجزه‌ی احیا: زنده کردن مردگان که اوج قدرت الهی در دست یک بشر است.

۴. علم غیب محدود: خبر دادن از اسرار پنهان خانه‌ها که دلیلی بر ارتباط عیسی با مبدأ علم مطلق است.

﴿۵۰﴾ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاهِ وَلِأُحِلَّ لَکُم بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ ۚ وَجِئْتُکُم بِآیَهٍ مِّن رَّبِّکُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ

ترجمه: و [من آمده‌ام] تا آنچه را که پیش از من از تورات وجود داشته، تصدیق کنم، و تا بخشی از چیزهایی را که بر شما حرام شده بود، برای شما حلال سازم. و من نشانه‌ای از پروردگارتان برای شما آورده‌ام، پس از خدا پروا کنید و مرا اطاعت نمایید.

توضیح کوتاه: این آیه، هدف شریعت عیسی (ع) را بیان می‌کند.

۱. تأیید اصول: او اصول تورات را تصدیق می‌کند.

۲. تخفیف شریعت: عیسی برخی از سخت‌گیری‌ها و محرماتی که در شریعت موسی (ع) وجود داشت (که بخشی به دلیل ظلم بنی اسرائیل بود) را تخفیف می‌دهد.

۳. دعوت به تقوا: هدف نهایی او این است که بنی اسرائیل متقی باشند و از رسول خدا (عیسی) اطاعت کنند.

﴿۵۱﴾ إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ

ترجمه: [عیسی می‌گوید:] «به یقین، خداوند، پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید. این است راه راست.»

توضیح کوتاه: این آیه، محور اصلی پیام عیسی و همه‌ی انبیا را بیان می‌کند: توحید و نفی هر گونه شرک. عیسی (ع) هر گونه ادعای الوهیت در مورد خود را نفی کرده و خود را بنده و مخلوق خدا و پیرو یک مسیر (صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ) معرفی می‌کند.

﴿۵۲﴾ فَلَمَّا أَحَسَّ عِیسَىٰ مِنْهُمُ الْکُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِی إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ

ترجمه: پس هنگامی که عیسی از آن‌ها [= بنی اسرائیل] احساس کفر و ناسپاسی کرد، گفت: «چه کسانی در راه خدا، یاوران من هستند؟» حواریون [یاران ویژه او] گفتند: «ما یاوران [دین] خدا هستیم؛ به خدا ایمان آوردیم و گواه باش که ما تسلیم شده‌ایم (مُسْلِمُونَ).»

توضیح کوتاه: این آیه، لحظه‌ی یاری حواریون را نشان می‌دهد.

۱. احساس خطر: هنگامی که عیسی با کفر قاطع و لجاجت بزرگان بنی اسرائیل روبرو شد، تقاضای یاری کرد.

۲. پاسخ حواریون: حواریون (حواریون: به معنای شستشو دهندگان یا یاران مخلص) بلافاصله اعلام وفاداری کردند و مهم‌تر از آن، با عبارت «مُسْلِمُونَ» اعلام کردند که تسلیم محض اراده‌ی خدا و رسولش هستند.